Podstawy teoretyczne
System rządów idealnego, postulowanego, ale nie koniecznie rzeczywiście realizowanego kalifatu opiera się na kilku podstawowych założeniach teoretycznych.
Po pierwsze istnienie kalifatu wynika bezpośrednio z Koranu, z jego litery i interpretacji . Z nich też wywiedziona jest jego struktura i funkcje.
Państwo islamskie w swoim wymiarze organizacyjnym powinno opierać się na siedmiu filarach; kalifie, jego zastępcach, dowódcy dżihadu, wymiarze sprawiedliwości, wilajatach, systemie administracji oraz zgromadzeniu wspólnoty (Ar - Majlis Al-Ummah)
Utworzony w czerwcu 2014 r. Kalifat Państwa Islamskiego niechętnie ujawnia szczegóły dotyczące swojej struktury. Większość informacji pojawia się przy okazji ujawniania treści decyzji, dekretów administracyjnych, informacji o wydarzeniach politycznych, komentarzach w mediach społecznościowych oraz w propagandowych broszurach, których wartość i rzetelność jest trudna do zweryfikowania.
Kalif
Struktura organizacyjna Państwa Islamskiego jest ściśle hierarchiczna. Na jego czele stoi kalif, nadzorujący bezpośrednio "rady”. Każda rada stanowi odpowiednik ministerstwa zajmującego się danym obszarem tematycznym. Kalif ma wyłączne prawo do powoływania i odwoływania szefów tych rad, ale powinien również każdorazowo zasięgać opinii rady szury .
Do podstawowych cech charakteryzujących kandydata na kalifa należą:
- kalif musi być muzułmaninem; „i Bóg nigdy nie przygotuje niewiernym drogi przeciwko wiernym.”
- kalif musi być mężczyzną; „ludzie którzy wybiorą kobietę na lidera nigdy nie odniosą sukcesu” .
- kalif musi być dojrzały; „nie ponosi odpowiedzialności (…) chłopiec zanim osiągnie dojrzałość”
- kalif musi być przy zdrowych zmysłach; „nie ponosi odpowiedzialności (…) szalony zanim nie odzyska zmysłów”
- kalif musi być wiarygodny; „i wezwijcie świadków, dwóch sprawiedliwych spośród was”
- wybór kalifa musi być rozstrzygający; „jeśli dwóm kalifom przysięgano podległość, wtedy zabij drugiego spośród nich”
Zastępca kalifa
Funkcja zastępcy kalifa (ar. Mu’awin at-Tafweed) wynika z Koranu; „I daj mi ministra [wezyra] z mojej rodziny” .
Delegacja jego władzy wywodzona jest z hadithu :”W roku poprzedzającym ostatnią pielgrzymkę Proroka, kiedy Wysłannik Allaha uczynił Abu Bakra liderem pielgrzymów .”
W Państwie Islamskim zastępca kalifa, wezyr lub „wielki wezyr” (dla odróżnienia od wezyrów (ar. weziri) czyli zastępców/asystentów) otrzymuje delegację pozwalającą mu na zarządzanie całą administracją państwa w imieniu kalifa.
Zastępca kalifa musi spełniać podobne wymagania jak kalif (wiek, wyznanie, zdrowie psychiczne), jednak jako urzędnik mianowany nie podlega procedurze składania przysięgi podporządkowania.
Zastępcą kalifa w Państwie Islamskim, nadzorującym w jego imieniu administrację wilajatów w Iraku i Syrii jest Abu Muslim al-Turkmani (Fadel Ahmad Abdullah al-Hiyali). Hiyali służył w czasach Saddama Husajna jako oficer w Istikhbarat (Dyrektoriatu Wywiadu Wojskowego).
Rada Szariatu.
Rada ma kluczowe znaczenie dla funkcjonowania kalifatu, rozstrzyga w sprawach „konstytucyjnych” fundamentalnych dla funkcjonowania państwa, dla którego szariat jest podstawą doktrynalno-prawną. O radzie wiadomo najmniej, nie jest wymieniana praktycznie w żadnych oficjalnych dokumentach, w których ujawniano strukturę organizacji. W radzie zasiada 6 członków, na wzór przedstawicieli sześciu państw członkowskich, którą utworzył Omar Ibn al-Khattab, drugi prawowierny kalif, w celu wyboru prawowitego następcy . Jednym z jej podstawowych zadań jest nadzór nad pozostałymi radami, monitorowanie ich działalności z punktu widzenia z Szaria oraz wybór nowego kalifa po śmierci obecnego kalifa.
Rada Szury (rada Ummy)
Rada ta wg modelowej struktury kalifatu powinna składać się z osób, które wyrażają opinię wszystkich muzułmanów i z którą kalif konsultuje się w różnych sprawach. Jest to rada reprezentantów Ummy, której celem jest również utrzymywanie nadzór nad rządami w praktyce. Jej funkcje dedukowane są z historii rządów kalifa Abu Bakra, który desygnował pewnych ludzi z emigrantów z (muhajireen) oraz lokalnych pomocników (ansar) po to, aby poszukiwać ich opinii jeśli coś się miało wydarzyć. W radzie szury mogą zasiadać nie muzułmanie, których zadaniem jest wskazywanie na niesprawiedliwość rządów muzułmańskich wobec nich wynikających z niewłaściwej implementacji zasad szariatu .
Rada ta kierowana jest przez Abu-Arkan al-Ameriego . Jednym z jej zadań jest nominowanie kandydatów na stanowisko wali, czyli gubernatorów wilajatów oraz członków Rady Wojskowej. Rada składa się z 9 do 11 członków. W jej składzie znajdują się rzekomo dawni przywódcy organizacji, legitymizujących dawne ISI i osobiście wybrani przez Al-Bagdadiego. Rada, teoretycznie posiada prawo do odwołania lidera (emira) rady.
Rada Wojskowa
Rada Wojskowa, składa się z przewodniczącego i od 8 do 13 członków (liczba jest zmienna). Przewodniczącym Rady był Abu-Abdul Rahman al-Bilawi al-Anbari (Abdul Ismail Najm) do czasu, gdy został zabity 5 czerwca 2014 w Mosulu.
Sprawa jego następcy jest niejasna, wg niektórych danych został zastąpiony przez Abu-Ahmada al-Alwani (Waleeda Jasima Muhammeda), który zajął stanowisko szefa sztabu. Wg innych, stanowisko to podzielone jest między dwie osoby al-Alwaniego, odpowiadającego za operacje w Syrii i al-Turkmeniego, który odpowiada za operacje w Iraku.
Czeczen Omar al-Shishani prawdopodobnie zastąpił Al-Alwaniego jako szef sztabu, chociaż jego formalna funkcja jest nie do końca jasna. Z informacji ujawnianych w mediach społecznościowych, z całą pewnością planuje i osobiście nadzoruje wszystkie większe operacje militarne w tym m.in. zdobycie bazy at-Tabqa w Syrii .
Członkiem Rady Wojskowej jest również prawdopodobnie Abu Ayman al-Iraqi, który znany też był pod nazwiskiem Abu Muhannad al-Suweidawi, wówczas gdy służył w stopniu pułkownika w kontrwywiadzie lotnictwa Saddama Husaina. Obecnie kieruje operacjami wojskowymi w Idlib, Aleppo i Północnej Latakii w Syrii. Liczne frakcje opozycji syryjskiej operujące w ok. Latakii nazwały go w oficjalnym oświadczeniu „kryminalistą” i wezwały do jego wydania przez bojowników ISIS.
W radzie wojskowej członkami są m.in.; Abu Shema – (Fares Riad al-Naimi) odpowiedzialny za zapasy, magazyny, składy broni, Abu Suja (Abdul Rahman al-Afari) odpowiedzialny za specjalne oddziały: męczenników (samobójców) oraz kobiet. Abu Kifah (Khairi Abdel Mahmoud al-Tai) odpowiedzialny za sprawy saperskie, IED i bomby .
Rzekomym członkiem Rady Wojskowej, lub bliskim doradcą wojskowym kalifa był również Abu Hajar Al-Sufi, zabity w nalocie amerykańskim na Tal-Afar (niedaleko Mosulu) .
Rada Bezpieczeństwa
Radzie Bezpieczeństwa przewodniczy Abu-Ali al-Anbari, były generał-major wywiadu w armii irackiej. Al-Anbari jest również zastępcą kalifa i odpowiada za wszystkie operacje w Syrii. Jego pozycję potwierdzają również wypowiedzi samych dżihadystów zamieszczane w mediach społecznościowych . Jest jedną z najbardziej tajemniczych postaci w otoczeniu kalifa. Jedyne zdjęcie, nie pokazujące twarzy zrobiono mu rzekomo przed atakiem na twierdzę 17 dywizji Arabskiej Armii Syryjskiej (SAA) .
Zadania rady dotyczą dwóch podstawowych obszarów, odpowiedzialności za sprawy bezpieczeństwa w organizacji, w tym wszystkie kwestie związane z osobistym bezpieczeństwem kalifa. Drugi obszar to monitorowanie pracy dowódców bezpieczeństwa w prowincjach i miastach. Rada sprawuje także nadzór nad wymiarem sprawiedliwości, ochroną granic, wywiadem w organizacjach wrogich i kontrwywiadem. Odpowiada również za formowanie jednostek specjalnych w koordynacji z Radą Wojskową.
Komitety Szariatu
Komitety Szariatu, są jednym z najważniejszych elementów organizacji. Przewodniczy im, wg niektórych źródeł Abu-Muhammad al-Aani, który nadzoruje pracę całego personelu komitetów szariatu w wilajatach .
Abu-Muhammad Al-Aani, był jak wielu obecnych funkcjonariuszy ISIS, członkiem innej organizacji (Frontu Islamskiego) i do ISIS przeniósł się na początku 2014 roku.
Jego pozycje w organizacji, potwierdzają również opublikowane informacje wywiadu Maroka .
Komitety mają również strukturę hierarchiczną i jednostki administracyjne niższego rzędu podlegające jednostkom nadrzędnym.
Komitety nadzorują sądownictwo szaria, a ich struktura kompetencji dotyczy dwóch podstawowych obszarów, po pierwsze nadzoru nad policją Hisba, realizującą zadania rozstrzygania spraw z zakresu wymiaru sprawiedliwości wg dwóch pryncypiów: „promocji cnót i zapobieganiu złu”. Drugim zadaniem jest wyznaczanie wytycznych dla rekrutacji, propagandy oraz mediów."
W Komitecie Szariatu zasiada przynajmniej trzech członków:
Abu Bakr/Omar al-Qahtani, który znany jest m.in. z kazania udowadniającego właściwość legitymizacji kalifatu Państwa Islamskiego . Al-Qahtani jest Saudyjczykiem, był kiedyś członkiem Jabhat Al-Nusr, ale wraz z innymi niesyryjskimi działaczami został aresztowany za podżeganie i ogłaszanie takfiri (apostatami) wszystkich tych, którzy sprzeciwiali się al-Nusr. Qahtani dołączył do Al-Bagdadiego w okresie, w którym doszło do zdecydowanego podziału między Jabhat al-Nusr i ISI (dokładna data nie jest znana, prawdopodobnie w połowie 2012 r.)
Al-Qahtani był także odpowiedzialny za stworzenie całego planu ofensywy medialnej ISI oraz ustanowienia dla tych celów dwóch zespołów; pierwszego składającego się z Saudyjczyków walczących w Syrii, drugiego z Saudyjczyków, mieszkających na stałe w Arabii Saudyjskiej. Oba te zespoły utworzyły agencję Ansar Al-Mujahideen . Drugim zadaniem Al-Qahtaniego było zapewnienie wsparcia saudyjskich kleryków dla osoby i organizacji al-Bagdadiego.
Według danych irackich „Wielki Mufti” ISIS, al-Qahtani został zabity w nalocie irackim w miejscowości Baiji (Salahuddin) .
Innymi pracownikami Komitetu są Elias Majati ibn Fatiha Majati, Marokańczyk, syn znanego salafity – odpowiedzialny za media i pracujący pod bezpośrednim nadzorem Abu Muhammada al-Aniego oraz Omar Al-Abisi, Syryjczyk, bliski współpracownik Al Bagdadiego i dawny wali Aleppo . Omar „Ether” al-Abisi odegrał rzekomo kluczową rolę w przeciągnięciu na stronę ISIS Abu Omara al-Shishaniego i związanej z nim grupy Czeczeńców stanowiących jedną z najsprawniejszych i najokrutniejszych jednostek bojowych kalifatu.
Członkiem rady był również rzecznik kalifatu Abu Muhamed al-Shami Adnani. Adnani należał do weteranów ISIS, dołączając do al-Zarqawiego wraz z 35 innymi mudżahedinami w roku 2000 . Adnani miał jakoby zginąć w nalocie irackiej armii 10.08.2014, ale późniejsze nagranie jego wystąpienia ( 21 wrzesień 2014) podważa tą tezę.
Gabinet
Z tradycji historycznej wynikają funkcje zastępców kalifa delegowanych do konkretnych zadań. Ich suwerenność nad obszarami odpowiedzialności nie jest jednak pełna, ale wynika z delegacji imama. „Imam jest odpowiedzialny za swoich poddanych”.
Tradycyjnie istnieją 4 podstawowe obszary odpowiedzialności członków „gabinetu” kalifa;
- stosunki międzynarodowe,
- armia,
- organizacja państwa w zakresie innym niż wojskowy,
- relacje z obywatelami
W strukturze gabinetu (bezpośrednich współpracowników kalifa) Abu Bakra Al-Bagdadiego, znajdują się poza szefami rad: Abu Salah (Muafaq Mustafa Mohammed al-Karmoush) odpowiedzialny za finanse, Abu Hajar al-Assafi (Mohammed Hamid al-Duleimi) odpowiedzialny za koordynację i transfer informacji między wilajatami, Abu Kassem – odpowiedzialny za nadzór i koordynację oraz logistykę zagranicznych dżihadystów, Abu Abdul Kadr – odpowiedzialny za zarządzanie organizacją .
Zadania instytucji kalifatu Państwa Islamskiego
Zdaniem teoretyków prawa koranicznego, Państwo Islamskie ma następujące obowiązki :
- Każda społeczność muzułmańska musi ustalić din zgodnie z pierwszym z celów szariatu.
- Należy zapewnić bezpieczeństwo i dobrobyt wszystkich ludzi pod jego rządami. Odbywa się to poprzez zapewnienie środków utrzymania i schronienia zgodnie z drugim celem szariatu.
- Państwo musi stworzyć warunki dla zdrowego systemu rodzinnego, zgodnie z nakazami szariatu i wymogami trzeciego celu.
- Jest obowiązkiem państwa do zapewnienia warunków dla wzrostu zdrowych umysłów. Można to osiągnąć wyłącznie poprzez zapewnienie wolności ekspresji oraz dobrego i powszechnego systemu edukacji.
- Państwo musi także zapewnić dobrobytu gospodarczego wspólnoty jako całości. Dodatkowo, bogactwo wspólnoty ma być wykorzystywane do realizacji pierwszych czterech celów.
Podział administracyjny
Na terytoriach, które już zostały zajęte, kalifat wprowadza własny, również wywiedziony z tradycji pierwszych kalifatów, porządek administracyjno-prawny.
Terytorium kalifatu podzielone na prowincje, znane jako „wilajaty”. Każdy wilajat powinien dzielić się na powiaty, nazwane jako „Imalah”. Osoba wyznaczona do nadzoru wilajatu będzie nosiła tytuł wali (wojewody), lub emira natomiast osoba wyznaczona do nadzoru powiatu (imalah) będzie znana jako „amil” lub „hakim”.
Państwo Islamskie ISIS również, zgodnie ze wzorcem, dzieli się na podstawowe jednostki administracyjne - wilajaty.
Jak dotychczas (wrzesień 2014 r.) ich liczba wynosi 17; 8 wilajatów znajduje się w Syrii, są to: Homs, Aleppo, Al-Khair (Der Ezzor), Al-Barakah (Al-Hasakah), Al-Badiyah, Al-Raqqa, Hama i Damaszek Pozostałe 8 wilajatów znajduje się na terytorium Iraku; Diyala, Wilajat Południowy, Salah al-Din, Al-Anbar, Kirkuk, Niniwa, Północny Bagdad i Bagdad .
28 sierpnia 2014 r. powstał jeszcze jeden wilajat, al-Furat (województwo Eufratu), którego szczególną cechą jest przekroczenie linii Syles-Picot. Wilajat ten składa się z dwóch okręgów; Qaim w Iraku i Albukamal-w Syrii .
Najwyższą władzę w każdym wilajacie sprawuje wali (gubernator, wojewoda), którego wspiera dowódca wojskowy oraz szef lokalnej rady szariatu, który ponadto przewodniczy regionalnej radzie bezpieczeństwa.
Wiadomo o wali niektórych spośród wilajatów. Na czele wilajatu Bagdadu stoi wali Ahmed Abu Misr Aldzaa, wali Anbar – Abu Muhamed Latif al-Suedawi (Adnan Latif Suedawi), wali wilajatów przy granicy iracko-syryjskiej – Abu Jumas (Abu Radwan Gurnas Hamdani). Za wilajaty Południowego i Środkowego Eufratu odpowiada Abu Fatma (Ahmed Mohsin Khalal-al-Jihaishi), za wilajat Kirkuku – Abu Fatima (Nena Abed Naif al-Jubouri), za wilajat Salahuddin - Abu Nabil (Sam Zaid Abdul-Zubaidi).
Wilajat Halab podzielony jest obecnie na okręgi (ar, - kawatya, قواطع), których stolicami są miasta. Ich nazwy pochodzą od dotychczasowych nazw miast. W wilajacie Halab (Aleppo) są dwa okręgi, kawatya Manbij obejmujący miasta Manbij, Jarabulus i Maskanah oraz kawatya al-Bab , obejmujący miasta Al-Bab i Dayr Hafir.
Identyczna struktura jak w wilajacie odwzorowana jest w okręgach, w których wali okręgu sprawuje najwyższą władzę, wspieraną przez szefa bezpieczeństwa, dowódcę wojskowego oraz przewodniczącego rady szariatu. Hierarchiczność struktury polega na nadzorze gubernatora i jego zastępców nad szefostwem struktur podległych jednostek administracyjnych.
Usługi publiczne
Organizację usług publicznych Państwa Islamskiego znamy z nielicznych publikowanych materiałów propagandowych poszczególnych wilajatów. Najbardziej aktywne informacyjnie i najlepiej zorganizowane są służby w mieście Raqqa, która do czerwca 2014, czyli do zajęcia Mosulu była faktyczną stolicą ISIS i największym miastem pod jego kontrolą, oraz wilajatu Halab (Aleppo) i Niniwy (Mosul).
Ponieważ Raqqa jest miastem kontrolowanym najdłużej, de facto od stycznia 2014 roku, w związku z tym na jego terytorium wdrożono najbardziej zaawansowaną strukturę administracyjną i najlepszą organizację usług.
W sąsiadującej z Raqqa prowincji Deir Ezzor (wilayat al-Kheir), w związku z toczącymi się od marca 2014 roku walkami z Frontem Islamskim, Jabhat al-Nusr i sprzymierzonym z nimi plemieniem Shaitat , nie została wdrożona bardziej skomplikowana struktura społeczno-administracyjna. Nawet jednak w prowincji ogarniętej cały czas walkami kalifat informuje o działalności kulturalno-oświatowej oraz o licznych przejawach „budowy społeczeństwa obywatelskiego.”
Podstawowy obszar budowy poparcia społecznego przez kalifat polega na zapewnieniu masowej pomocy charytatywnej dla osób ubogich. Nie można stwierdzić, czy na wszystkich zajętych obszarach ma to charakter systemowy, czy też na niektórych z nich akcji przeprowadzanych wyłącznie doraźnie.
Idea przyświecająca masowym akcjom charytatywnym jest wywiedziona wprost z obowiązku zakatu, wynikającego wprost z Koranu: „dawajcie jałmużnę!”
Zakat jest obowiązkowy (ar. fard) dla wszystkich Muzułmańskich mężczyzn i kobiet, którzy są Sahib-e-Nisab czyli posiadają określony limit bogactwa. Muszą płacić co roku określoną część z kapitału lub majątku takiego jak produkty rolne, bydło, działalność gospodarcza, waluta papierowa i metale szlachetne, takie jak złoto i srebro .
Wartość zakatu wynosi 2,5% i jego wysokość została wyliczona odnosząc ją do wartości innych podatków islamskich . Zakat jest płacony wyłącznie przez muzułmanów, chrześcijanie maja obowiązek zapłaty własnego podatku – jizya.
W doktrynie natomiast nie rozstrzygnięto jaką formę musi przybierać zakat (jego zbiór, redystrybucja). Hizb ut–Tahrir twierdzi, że forma poboru może zostać zaczerpnięta z dowolnego systemu organizacyjnego lub administracyjnego, chyba, że tekst pisma jakiegoś sposobu wyraźnie zakazuje. Dzieje się tak dlatego, ponieważ „zbiór podatków nie jest boskim zarządzeniem, które wymaga boskiego dowodu”.
Na wszystkich kontrolowanych obszarach, nawet tych, na których kontrola ISIS jest lub była tylko częściowa mamy do czynienia przynajmniej z kilkoma podstawowymi typami aktywności socjalnej: rozdawaniem darmowej żywności, ubrań, być może lekarstw (Latakia, Al-Bab w wilajacie Halab), rozdawaniem darmowej benzyny (wilajat Damaszek), rozdawaniem materiałów piśmienniczych (wilajat al-Khair), dostarczaniem mięsa po cenach zakupu jako formą pomocy dla biednych (wilajat Halab). Ponadto udokumentowano rozdawnictwo zboża w ramach zakatu we wsiach w wilajacie Halab (Aleppo).
Kalifat prowadzi sierocińce (Raqqa, Halab) oraz domy starców (Mosul).
W wilajacie Niniwy (Mosul) kalifat chwalił się także podjętymi niezwłocznie po wyzwoleniu naprawami uszkodzonej infrastruktury, w tym poprawą stanu dróg.
Kalifat nie ogranicza się też do różnych form charytatywności, ale wdraża programy socjalne, których idea zaczerpnięta jest wprost z programów socjalnych postępowych partii Europy Zachodniej.
Np. w wilajacie Niniwa ogłosił i wdrożył bezpłatny transport publiczny na terytorium całego wilajatu, w tym w mieście Mosul.
Podstawy ustrojowe na zajmowanych terytoriach
Na zajmowanych terytoriach pierwszym aktem administracyjnym jest tzw. „kontrakt dla miasta” (lub „konstytucja miejska”) (ar. wathiqat al-madina).
Kontrakt dla miasta jest dokumentem odwołującym się do tradycji historycznej życia Proroka, który analogiczny kontrakt nadał w 632 r. po swojej migracji z Mekki do Medyny. Pierwowzór, ustanawiał prawa i obowiązki między „pomocnikami” (ar. ansar) w Medynie, imigrantami (ar. mahajirun), którzy przybyli z Mekki wraz z Mahometem oraz Żydami i plemionami Medyny. Niestety dokument oryginalny nie zachował się.
ISIS, przywiązujący wielką wagę do symboliki, zdecydował się również na nadanie analogicznych statutów czy konstytucji miejskich w zajętych miastach. Dokument taki został wydany dla miasta Mosul (choć jest szerzej adresowany do całej prowincji Niniwa).
Do najważniejszych postanowień instytucjonalno-ustrojowych kontraktu należą :
- Wszyscy ludzie są równi odnośnie co robią i tego jak się zachowują, wszystkie rzeczy które ukrywają Allah pomoże odkryć i wtedy ukarać. Wszyscy ludzie są wyłącznie muzułmanami, nasze prawa i osądy opierają się na podstawie materialnych dowodów winy a nie na podstawie niematerialnych wątpliwości
- Wszystkie uprzednie pieniądze publiczne Safawidów należą [od tej pory] do Imama, który będzie dzielił je i rozdawał ludziom. Wszelkie nieposłuszeństwo spowoduje karę, wszelki rabunek lub kradzież jakichkolwiek pieniędzy spowoduje karę według prawa Sharia, zarówno w prawie gospodarczym jak i cywilnym, będziemy obcinali ręce. Członkowie gangów oraz rabusie będą uznawani za wrogów, którzy będą zwalczani i zabijani zob. (Sura Maidah 5:33)
- Żadnej dyskusji z obecnymi zarządzeniami, nasza droga jest jasna, wszyscy otrzymają łaskę jeśli są niewinni, w handlu zabroniona jest [sprzedaż] wina, narkotyków i papierosów wszelkich typów.
- Wszelcy okazujący skruchę [przedstawiciele] armii, policji i instytucji rządowych są mile widziani. Przygotowaliśmy dla nich specjalne strefy do nauki ale muszą zaakceptować nasze warunki. Wszyscy stawiający opór będą zabijani zob. hadith Muhamed, “kto nie jest muzułmaninem musi zostać zabity”
- Zakazuje się wszelkich spotkań, zebrań, znaków, konferencji, żadnego posiadania broni zob. hadith Muhamed; „zabij tych którzy chcą wprowadzić podziały wśród was”
- Wszystkie świątynie szyitów, Mazary, zostaną zniszczone
- Kobiety, siostry miejcie wstyd, musicie ubierać się w jilbab, pozostawajcie w domu, nie ma mowy żebyście wychodziły z domu za wyjątkiem pilnej potrzeby, musicie zachowywać się tak jak kobiety Muhammada [Mahometa]
Prawo dla Raqqa
Ponieważ Raqqa, nieformalna stolica Państwa Islamskiego, była zajmowana stopniowo, nie został wydany, lub nie został opublikowany odrębny, uroczysty „statut miasta”.
W zamian za to, wydano pakiet 4 dekretów administracyjnych o podobnym do „konstytucji miejskiej”, charakterze.
W skrócie prawa te dotyczą:
- ograniczenia poruszania się kobiet i ustanawiające zasady ich ubioru,
- zakazu sprzedaży muzyki w sklepach,
- zakazu sprzedaży papierosów i sziszy,
- nakazu uczestniczenia w modlitwie w meczecie dla wszystkich mężczyzn
Dekret nr.1
"Każda siostra, która jest na ulicy musi postępować w pełni zgodnie z moralnością islamską czyli:
- używać pełnego islamskiego hidżabu, składającego się z abaya, hidżabu, nikabu i rękawiczek,
- kobieta nie może mówić głośno na ulicy,
- nie wolno jej chodzić po ulicach bez męskiego opiekuna oraz wychodzić na ulicę późno w nocy,
- każda siostra, która nie postępuje zgodnie z tym kodem moralnym będzie karana według zasad szariatu, jej męski opiekun również będzie ukarany. Ustawa ta wejdzie w życie w ciągu trzech dni ”.
Dekret nr 2:
"Nielegalna jest sprzedaż płyt CD z muzyką lub instrumentów muzycznych lub granie muzyki rozrywkowej w samochodach lub sklepach lub w dowolnym miejscu. Żądamy również, aby wszystkie sklepy zdjęły wszystkie obrazy lub znaki z wizerunkami mężczyzn i kobiet na nich. Wszystkie te którzy łamią będzie podlegać karze zgodnie z prawem szariatu."
Dekret nr 3:
Dekret ten wspomina o tym, że palenie papierosów jest rodzajem samobójstwa a w związku z tym” każdy palacz obraża boga z każdym wypuszczeniem dymu w powietrze”. Jest całkowicie zabronione sprzedawanie papierosów i sziszy w dowolnym miejscu po upływie 3 dni od wydania niniejszego dekretu. Kto podejmie próbę sprzedaży tych produktów jego majątek (towar) zostanie zniszczony i zostanie ukarany zgodnie z prawem szariatu"
Dekret nr 4:
"Wszyscy właściciele sklepów muszą zamknąć swoją działalność 10 minut przed każdorazowym wezwaniem do modlitwy. Wszyscy ludzie na ulicach w czasie wezwania, muszą udać się do meczetu i spełniać Boże przykazania, a nie siedzieć na ulicy i rozmawiać, podczas gdy muzułmanie są w ich meczetach. Każdy, kto znajduje się na zewnątrz w czasie modlitwy lub jeśli dowolny sklep pozostanie otwarty, osoba odpowiedzialna będzie karane przez prawo szariatu. Ustawa ta wejdzie w życie w ciągu trzech dni."
Dhimmi – kontrakt dla chrześcijan
Na terytoriach zajętych (Raqqa Mosul, Halab) został wydany również jednobrzmiący zbiór zasad ; kontrakt dla chrześcijan.
Status chrześcijanom, zgodnie z tradycją nadawany jest bezpośrednio przez samego Kalifa, w związku z tym również dhimmi narzucona w Raqqa Aleppo i Mosulu to jednobrzmiące dokumenty sygnowane przez samego Abu Bakra al-Bagdadiego .
Ich status regulowany jest przez kontrakt al-dhimmi, którego ustanowienie w Koranie i tradycji sięga pierwszych kalifatów. Kontrakt dotyczy wyłącznie ludów księgi, których status i nietykalność potwierdza bezpośrednio Koran.
„Zaprawdę, ci, którzy uwierzyli, ci, którzy wyznają judaizm, chrześcijanie i sabejczycy, i ci, którzy wierzą w Boga i w Dzień Ostatni i którzy czynią dobro, wszyscy otrzymają nagrodę u swego Pana; i nie odczują żadnego lęku i nie będą zasmuceni!”
W ten sposób odróżnia się ludy księgi od pozostałych wyznań (Jazydów, Zoroastrian, Buddystów, Hinduistów), dla których istnieje wyłącznie alternatywa konwersja lub śmierć.
Nietykalność jednak i tolerancja religijna dotyczy wyłącznie prawa do wolności wyznania, czyli niezmuszania do konwersji na Islam, natomiast w kwestii przymusowego kontraktu, przywołuje się inną surę;
"Zwalczajcie tych, którzy nie wierzą w Boga i w Dzień Ostatni, którzy nie zakazują tego, co zakazał Bóg i Jego Posłaniec, i nie poddają się religii prawdy - spośród tych, którym została dana Księga (Żydzi i chrześcijanie) – [zwalczajcie ich] dopóki oni nie zapłacą daniny [jizya] własną ręką i nie zostaną upokorzeni "
Zasady te są następujące: „Życie, mienie, miejsca kultu i ich potomków na całym obszarze będą bezpieczne, ich kościoły nie zostaną zniszczone, ich własność nie będzie zmniejszona, nie będą zobowiązani do porzucenia wiary (tj. konwersji na Islam) i żaden z nich nie ucierpi. Pod następującymi warunkami:
- Nie wolno im budować nowych kościołów, klasztorów, i miejsc ascezy w mieście, nie wolno naprawiać uszkodzonych,
- Nie wolno im pokazać otwarcie krzyża i ich świętej księgi (Biblii) w miejscach publicznych [wśród muzułmanów] oraz nie wolno im używać głośników podczas swoich ceremonii,
- Po to by muzułmanie nie mogli usłyszeć ich świętej księgi (Biblii) i ich przemówień, wszelka działalność religijna musi odbywać się w kościele,
- Nie wolno im prowadzić działań, które będą prowadzić do wrogości wobec Państwa Islamskiego: takie jak szpiegowanie, poszukiwanie jakichkolwiek informacji o Państwie Islamskim, pomagać wrogom Państwa Islamskiego: ukrywać wrogów Państwa Islamskiego, porywać muzułmanów itp. jeśli ktoś wie o tym, powinien dostarczyć informacje do [władz] Państwa Islamskiego,
- Muszą zgodzić się na wyeliminowanie wszelkich form kultu, które pojawią się na zewnątrz kościoła,
- Nie mogą zabraniać nikomu z chrześcijan przejścia na Islam, jeśli zechce,
- Nie wolno im obrażać, deprecjonować Islamu i muzułmanów, oraz potępiać nauczania Islamu,
- Dla tych którzy wyrośli ponad nich, muszą zapłacić jizya (podatek), ci, którzy są bogaci powinni płacić 4 złote dinary (dinar złota stosowany w kupnie i sprzedaży, o wadze 4,25 g), ci o średnich dochodach powinni zapłacić 2 złote dinary, a ludzie biedni wśród nich 1 złoty dinar. Nie powinni ukrywać swojego bogactwa, będą musieli płacić [jizya] 2 razy w roku,
- Nie wolno im mieć broni,
- Nie wolno sprzedawać świń i alkoholu muzułmanom na rynku i pić w miejscach publicznych,
- Jeśli naruszą ten kontrakt, cmentarz zostanie im zapewniony, jak może być,
- Powinni ubierać się przyzwoicie, kupować lub sprzedawać zgodnie z zasadami Państwa Islamskiego.”
dr Wojciech Szewko
(tekst w wersji fabularyzowanej, bez przypisów, przed korektą)
mPolska24
